چه نکته هایی در نامه عرفانی امام به خانم طباطبایی به چشم می خورد؟

در آخرین روزهای آذر سال 65 امام خمینی در چند سطر توصیه هایی به خانم طباطبایی کردند.

- به گزارش خبرنگار جماران، ربیع الاوال 1407 مصادف شده بود با آخرین روزهای آذر 1365 که بالاخره اصرار خانم در این نامه با تاکید بر لزوم توجه به حقایق و پرهیز از استغراق در اصطلاحات و اعتبارات به ایشان نوشتند: بسم الله الرحمن الرحیم فاطی عزیزم بالأخره بر من نوشتن چند سطر را تحمیل کردی و عُذر پیری و رنجوری و گرفتاری ها ‎ ‎ را نپذیرفتی.

اکنون از آفات پیری و جوانی سخن را آغاز می کنم که من هر دو مرحله را درک کرده ‎ ‎ یا بگو به پایان رسانده ام، و اکنون در سراشیبی برزخ یا دوزخ با عُمّال حضرت ‎ ‎ مَلَک الموت دست به گریبان هستم، و فردا نامه سیاهم بر من عرضه می شود و مُحاسبه ‎ ‎ عمر تباه شده ام را از خودم می خواهند و جوابی ندارم جُز امید به رحمت آن که وَسِعَتْ ‎ ‎ رَحْمَتُهُ کُلَّ شَیْءٍ ‎[2]‎ و لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحمَهِ الله اِنَّ الله یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً ‎[3]‎ را بر رَحْمَهً لِلْعالَمِین ‎[4]‎ نازل ‎ ‎ فرموده است.

گیرم مشمول این نحو آیات کریمه شوم لکن عروج به حریم کبریا و صعود به جوار ‎ ‎ دوست و ورود به ضیافت الله که باید با قدم خود به آن رسید چه می شود.