وقتی شاهد بودن جُرم است!

فیلم «شاهد» دقیقاً نشان می دهد سوژه های زن چگونه در این نظم، بی پناه و «قابل قربانی شدن» می شوند.

- فیلم شاهد دقیقاً نشان می دهد سوژه های زن چگونه در این نظم، بی پناه و قابل قربانی شدن می شوند.

عصر ایران؛ محسن سلیمانی فاخر- فیلم شاهد به کارگردانی نادر ساعی ور، روایتی شجاعانه از زنانی است که در بستر ساختارهای سیاسی و اجتماعی، میان قانون و بی قانونی معلق می مانند و در وضعیت استثنایی دائمی، به حیات برهنه بدل می شوند؛ حیاتی که قابل حذف است اما فاقد امکان دفاع.

 محور این روایت ترلان قربانی، معلم بازنشسته ای است که قتل شاگردِ دخترخوانده اش به دست شوهر بانفوذ او را می بیند اما به جای سکوت؛ آن گونه که پسرش، اطرافیان و نماینده قانون از او می خواهند؛ تصمیم می گیرد حقیقت را دنبال کند و بهای آزادی خواهی و حق طلبی را بپردازد.

سوژه، قدرت و مبارزه: فوکو و مقاومت در دل انقیاد یکی از مدرن ترین لایه های تحلیلی فیلم شاهد را باید با مفاهیم میشل فوکو خواند؛ جایی که او در در کتاب سوژه و قدرت توضیح می دهد قدرت نه فقط از طریق سرکوب، بلکه از طریق سوژه سازی عمل می کند.

  زنان، در ساختارهای مردسالارانه به عنوان سوژه مطیع تعریف می شوند: مطیع اخلاق مسلط، ساخت خانواده، نظم حکومتی و قانون رسمی.