چرا خودمان را می زنیم تا درد را تسکین دهیم؟ مکانیسم مغز در خاموش کردن درد با درد دیگر

نظریه ای که امروزه بیش از هر چیز برای توضیح این رفتار به کار می رود، «نظریه دروازهٔ درد» (Gate Control Theory of Pain) است.

این نظریه نخستین بار در دههٔ 1960 میلادی توسط دو عصب شناس به نام های رونالد ملزاک (Ronald Melzack) و پاتریک وال (Patrick Wall) مطرح شد و انقلابی .

- چرا خودمان را می زنیم تا درد را تسکین دهیم؟ مکانیسم مغز در خاموش کردن درد با درد دیگر نظریه ای که امروزه بیش از هر چیز برای توضیح این رفتار به کار می رود، نظریه دروازهٔ درد (Gate Control Theory of Pain) است.

این نظریه نخستین بار در دههٔ 1960 میلادی توسط دو عصب شناس به نام های رونالد ملزاک (Ronald Melzack) و پاتریک وال (Patrick Wall) مطرح شد و انقلابی در درک علمی از درد ایجاد کرد.

کمتر کسی است که این لحظه را تجربه نکرده باشد: زانویت به گوشهٔ میز می خورد یا در تاریکی انگشت پایت به پایهٔ صندلی می گیرد.

دردی تند و ناگهانی هجوم می آورد.

اما درست در همان ثانیه، رفتاری غریزی از ما سر می زند؛ دستمان را مشت می کنیم، بازوی دیگرمان را می زنیم یا دندان ها را به هم می فشاریم یا حتی پا یا دست یا شکممان را می فشاریم یا ملایم چنگ می زنیم! در ظاهر، این کار هیچ منطقی ندارد.

چرا باید برای فرار از یک درد، درد دیگری بسازیم؟ به گزارش یک پزشک، پاسخ در عملکرد پیچیدهٔ مغز نهفته است.