وقتی ستارگان نسخه می نوشتند؛ اخترپزشکی در قرون وسطی

اخترپزشکی در قرون وسطی فقط خرافه نبود، بلکه بخشی رسمی از آموزش پزشکی در دانشگاه های بولونیا، پاریس و اکسفورد محسوب می شد.

حتی در جهان اسلام، - فقط خرافه نبود، بلکه بخشی رسمی از آموزش پزشکی در دانشگاه های بولونیا، پاریس و اکسفورد محسوب می شد.

حتی در جهان اسلام، پزشکان بزرگی چون ابوریحان بیرونی و زکریای رازی، نسبت های میان ستارگان و مزاج بدن را بررسی کردند.

در سده هایی که بیمارستان هنوز در سایهٔ کلیسا بود و پزشک چارهٔ درد را در دعا و تعادل اخلاط (Humors) می جست، علم دیگری بر فراز سر انسان فرمان می راند: اخترپزشکی.

در آن دوران، پزشکان به آسمان نگاه می کردند تا زمین را درمان کنند.

اگر ماه در برج قوس بود، حجامت ممنوع می شد؛ اگر زحل در برج عقرب قرار داشت، نوشیدن داروی صفرا را خطرناک می دانستند.

در چشم آنان، بدن انسان نسخه ای کوچک از کیهان بود، و حرکت ستارگان همان اندازه بر سلامت مؤثر بود که خون در رگ ها.

به گزارش یک پزشک، در کتابخانه های اروپا و شرق، نسخه های خطی فراوانی هست که در حاشیه شان نقش مردی دیده می شود با دوازده نشانهٔ زودیاک (Zodiac Signs) بر اندام هایش.

این مرد زودیاکی راهنمای پزشکان بود تا بدانند کدام عضو تحت نفوذ کدام سیاره است: قلب زیر فرمان خورشید، مغز در قلمرو ماه، و کبد در سیطرهٔ مشتری.