رازهایی داشت که یک به یک برملا می کرد!

مفتون امینی، مرد جهانی شگفتی در هیاهو بود که صادقانه بگویم حتی نزدیک ترین کسان به او هم فهم نمی کردند و اما اگر به بحث با او می نشستید او رازهایی داشت که یک به یک برملا می کرد.

- فصل پنهان یکی از مهم ترین کتاب های شعر نیم قرن گذشته است؛ کتابی که در آن، مفتون زبان را نه برای روایت مستقیم، که برای آفرینش حضور به کار می گیرد.

بسیاری از شعرهای این کتاب، پیش از آنکه به معنا تکیه کنند، بر تجربهٔ زیسته و بر موسیقی کناره ها استوارند.

انتخاب واژه ها در این کتاب نمونهٔ کامل وسواس شاعرانهٔ اوست.

گویی در هر شعر، زبان از فیلترهای دشوار عبور کرده و تنها خالص ترین شکل خود را حفظ کرده است.

همین خلوص، شعر را به نقطهٔ اتصال میان گفتار و ناگفتنی ها تبدیل می کند.

شادروان مفتون امینی در گفت وگویی با نگارنده همین ویژگی را هم مدیون اخلاق و زبان آذری خودش می دانست.

در گفت وگوهایی که سال ها پیش بین من و او انجام شد، مفتون توضیح می داد که چرا این کتاب را فصل پنهان نام گذاشت.

او باور داشت که جوهر شعر، آن چیزی است که دیده نمی شود؛ نه آن چه نوشته شده، بلکه آن چه میان سطرها پنهان است.

در همین گفت وگو که بعدها در مجله شعر منتشر شد، دربارهٔ چند شعر کلیدی کتاب – که اکنون در میان خوانندگان جدی شعر معاصر نقل می شود – گفت او به واسطه مشاغلی که داشته و علاقه مندی های �