آغاز مهاجرت معکوس/ همه از سر اجبار است که در تهران مانده اند

من این شهر را دوست دارم، من دلم برای این شهر که اینقدر بی قواره اش کرده اند، می سوزد.

من دلم تهران قدیم اصیل را می خواهد.

اما انگار برگشتن به آن مکان غیرممکن است، - آغاز مهاجرت معکوس/ همه از سر اجبار است که در تهران مانده اند من این شهر را دوست دارم، من دلم برای این شهر که اینقدر بی قواره اش کرده اند، می سوزد.

من دلم تهران قدیم اصیل را می خواهد.

اما انگار برگشتن به آن مکان غیرممکن است، این موجود زنده آنقدر گوشه هایش عجیب و غریب رشد کرده که دیگر زیبایی برایش نمانده.

غزل حضرتی روزنامه اعتماد پاییز که می شود، غصه ام می گیرد.

فصل عوض می شود، هوا سرد می شود، روزها کوتاه می شوند و غروب ها دلگیر.

مدرسه ها شروع می شود و هوا آلوده.

هوا که پس می شود خانه نشینی هم اضافه می شود به همه اینها.

خستگی مدرسه نمی گذارد بچه ها در طول هفته بعد از مدرسه جایی بروند.

مدرسه، خانه، خانه، مدرسه.

هوا ولی وقتی آلوده می شود، وقتی موجی توسی رنگ در هوا می دود، دیگر نمی شود از خانه بیرون رفت.

با بچه ها می مانیم در خانه و دیگر زمان انگار قفل می شود در چهاردیواری خانه.

صبح به صبح می نشینیم پای لب تاپ و خانم همه تلاشش را می کند با صدایی پر از هیجان به بچه ها صبح بخیر بگوید و خواب را از چشمانشان دور کند.