یلدا؛ شبی که تاریکی بهانه ای برای هم نشینی شد

بازه زمانی بین غروب خورشید در آخرین روز پاییز یعنی سی ام آذر تا طلوع خورشید نخستین روز زمستان، همان شبی است که ایرانیان آن را «یلدا» می نامند؛ - یلدا؛ شبی که تاریکی بهانه ای برای هم نشینی شد ایسنا/کردستان بازه زمانی بین غروب خورشید در آخرین روز پاییز یعنی سی ام آذر تا طلوع خورشید نخستین روز زمستان، همان شبی است که ایرانیان آن را یلدا می نامند؛ شبی کە مرزی نمادین میان تاریکی و روشنایی، بیم و امید و پایان و آغاز است؛ مرزی که انسان ایرانی از دیرباز کوشیده است آن را نه با ترس، بلکه با هم نشینی، روایتگری، خوراک، بازی و آیین پشت سر بگذارد.

در فرهنگ ایران باستان، یلدا پلی میانە نور و ظلمت است؛ جایی که خورشید، نماد زایش و زندگی پس از طولانی ترین شب سال دوباره قدرت می گیرد و تاریکی و اهریمن عقب نشینی می کند، شبی کە نە یک پدیده صرفاً نجومی کە آن را به کنشی عبادی، جمعی و نمادین بدل ساخته است.

با گذر زمان یلدا نیز همانند بسیاری از آیین های کهن، دچار تغییراتی در شکل و کارکرد شده است؛ اما آنچه موجب تداوم آن شده توانایی این آیین در تطبیق با عصر حاضر است، در این میان بررسی جلوه های محلی یلدا، به ویژه در مناطق کردنشین، اهمیتی دوچندان می یابد؛ چرا که این آیین در این مناطق همچنان حامل نشانه هایی زنده از سنت، حافظه جمعی و هویت فرهنگی است.