آیا تقدیر آینده ملت را رقم خواهد زد؟!

پزشکان آن را «آنوریسم» می نامند؛ وضعیتی که در آن، دیواره ی یک شریان حیاتی بر اثر فشار مداوم، نازک و کشیده می شود.

بیمار در ظاهر سالم است؛ راه می رود، - دیواره ی رگ، هر لحظه ممکن است تاب نیاورد، پاره شود و بیمار را با یک خون ریزی داخلی مهلک، به کام مرگی آنی بکشاند.

در این نقطه، بیمار بر سر یک دوراهی وجودی قرار می گیرد.

انتخابی میان دو ترس بزرگ: ترس از مرگ ناگهانی و ترس از تیغ جراحی.

به گزارش تابناک به نقل از هم میهن؛ راه نخست، توکل بر تقدیر است.

بیمار می تواند با نادیده گرفتن توصیه های علمی، عمل جراحی را رها کند و به زندگی پرمخاطره ی خود ادامه دهد؛ حیاتی که در آن، سایه ی سنگین ِ فروپاشی هر لحظه بر سر اوست.

این مسیر، سپردن خود به دست شانس و اقبال است؛ امروز نه، شاید فردا.

راه دوم، پذیرش تیغ است.

تیغی که هم نماد درد است و هم شفا.

عمل جراحی، ریسک دارد.

ممکن است بیمار از اتاق عمل زنده بیرون نیاید.

اما این یک ریسک محاسبه شده است؛ تلاشی فعالانه، مبتنی بر علم و تخصص برای دفع خطری بزرگ تر و قطعی تر.

این راه، انتخاب تدبیر بر تقدیر است.

این تمثیل، روایتی تلخ و آشنا از وضعیت امروز کشورمان، ایران است.

کالبد ایران، سال هاست که زیر فشارهای مزمن سیاسی، اقتصادی و اجتماعی قرار دارد.