ایدز، پایان زندگی نیست

ایدز دیگر آن واژه ی هولناک دهه های گذشته نیست؛ اما هنوز هم بار سنگینی از قضاوت، ترس و سکوت را با خود حمل می کند.

بسیاری از مبتلایان به HIV، نه فقط با چالش های جسمی، - ایسنا/آذربایجان شرقی ایدز دیگر آن واژه ی هولناک دهه های گذشته نیست؛ اما هنوز هم بار سنگینی از قضاوت، ترس و سکوت را با خود حمل می کند.

بسیاری از مبتلایان به HIV، نه فقط با چالش های جسمی، بلکه با دیوارهای بلند اجتماعی مواجه اند، دیوارهایی از نگاه های سنگین، باورهای نادرست و فاصله هایی که گاه از درمان سخت ترند.

در سال های اخیر، پیشرفت های پزشکی توانسته اند زندگی مبتلایان را بهبود بخشند و امید را به جای ناامیدی بنشانند.

اما آنچه بیش از دارو و درمان اهمیت دارد، تغییر نگاه جامعه است؛ نگاهی که باید از ترس به فهم، از طرد به پذیرش و از سکوت به گفت وگو برسد.

ایدز، شاید پایان برخی چیزها باشد، اما آغاز چیزهای مهم تری است: آگاهی، همدلی، و زیستن بدون قضاوت.

اچ آی وی پایان نیست بلکه آغاز دوباره است یکی از مبتلایان می گوید: روزهای اول انگار جهان رنگ نداشت، سر کار می رفتم، با خانواده حرف می زدم، حتی می خندیدم اما درونم یک چیز من را اذیت می کرد.

جرئت گفتنش را به هیچ کس نداشتم، می ترسیدم قضاوت شده و طرد شوم، حتی مادرم که همیشه پشتم بود، نگاهش به من عوض شود.