گزیرِ آینده؛ پایانی بر بانک زیان ده

در روز های اخیر خبر هایی درباره انحلال بانک آینده و انتقال سپرده ها و دارایی های آن به بانک ملی منتشر شد که واکنش های گسترده ای را در میان مردم، فعالان اقتصادی و کارشناسان حوزه بانکی برانگیخت.

با این حال، نحوه اطلاع رسانی و پوشش رسانه ای این موضوع چنان ناقص و پراکنده بوده که بخش زیادی از افکار عمومی درک درستی از واقعیت ماجرا پیدا نکرده است.

بررسی ها نشان می دهد آنچه در حال وقوع است نه ادغام بانک آینده با بانک ملی، بلکه آغاز فرایند انحلال کنترل شده و حل وفصل ساختار مالی این بانک است که با نظارت بانک مرکزی و همکاری صندوق ضمانت سپرده ها انجام می شود.

در این طرح، بانک ملی نقش پشتیبان و ضامن سپرده ها را دارد و نه شریک یا مالک جدید.

به بیان دیگر، بانک آینده از نظر حقوقی و نهادی به بانک ملی ملحق نشده، بلکه تنها بخشی از دارایی ها و سپرده های آن به منظور حفظ منافع سپرده گذاران و جلوگیری از بحران، تحت مدیریت بانک ملی قرار گرفته است.

تصمیم به انحلال بانک آینده موضوع تازه ای نیست و سال هاست در دستور کار بانک مرکزی قرار دارد.

این تصمیم در دوره های مختلف مطرح شده، اما به دلایل گوناگون از جمله شرایط اقتصادی، تحولات سیاسی و ملاحظات اجتماعی به تعویق افتاده بود.