سوگواری کاملا متفاوت با فرهنگ رایج ایرانی/ رسمِ قدیمی و مدرن در کنج کشور

این رسمِ متفاوت از فرهنگ رایج در ایران، هم قدیمی است و هم مدرن و منطقی تر به نظر می رسد.

- تصور کنید در دل سوگ، جایی که اشک ها هنوز نم نم می بارند، هیچ دودی از اجاق برنمی خیزد، هیچ دست وپایی برای دیگ و قابلمه نیست.

خانواده داغدار، همچون پرنده ای شکسته بال، تنها بر شاخسار خاطرات آشیانه کرده اند.

یعنی صرفا عزادارند نه درگیر پذیرایی و غیره.

به گزارش سرویس اجتماعی تابناک، در بلوچستان، رسمی هست که تقریبا با همه ایران، تناسب وارونه دارد .

اینجا، دیگران میزبان می شوند، دیگران نان و نمک می آورند، و بازماندگان فقط عزادارند، همچون گل هایی که در باد غم می لرزند.

این رسم جادویی، پُرسه نام دارد؛ نغمه ای کهن از ایران باستان، هنوز در کنج سیستان و بلوچستان طنین انداز است.

پُرسه یعنی چه؟ پرسه، از دل پرسیدن زاده شده پرس وجو از احوال دل های شکسته.

نظرمحمد دیدگاه، روحانی اهل ایرانشهر، می گوید: به محض شنیدن ناله مرگ، مردم همچون موج دریا دست به کار می شوند؛ غذا می پزند تا خانواده درگیر آتش و دیگ نشود.

این، نوازش روح بازماندگان است.

عبدالحمید ایران نژاد، شاعر فرهنگ بلوچی نیز می افزاید: بلوچ ها پیش از اسلام، زرتشتی بودند؛ مرگ را نه پایان، که طلوعی مینوی می دیدند.