بی نظمی استراتژیک در عصر رقابت؛ آتش بس بوسان و افول موازنه قدرت در شرق آسیا

روابط میان جمهوری خلق چین و ایالات متحده آمریکا، از دیرباز نه یک تعامل صرفاً دیپلماتیک، بلکه تقابل اجتناب ناپذیر دو الگوی تمدنی و دو منطق قدرت بوده است.

- مقدمه روابط میان جمهوری خلق چین و ایالات متحده آمریکا، از دیرباز نه یک تعامل صرفاً دیپلماتیک، بلکه تقابل اجتناب ناپذیر دو الگوی تمدنی و دو منطق قدرت بوده است.

بازگشت دونالد ترامپ به کاخ سفید در ژانویه 2025، این رقابت ساختاری را وارد فاز جدیدی از نوسانات شدید و دیپلماسی معامله گرایانه (Transactional) کرد.

در طول ده ماه نخست، این روابط از یک آتش بس شکننده به مرز گسست کامل تجاری رسید و سرانجام با نشست اضطراری بوسان (30 اکتبر 2025) به یک آتش بس اضطراری (Emergency Truce) محدود ختم شد.

تحلیل چنین برهه ای، که در آن خطر بزرگترین رویارویی تجاری-تکنولوژیک تاریخ بر مناسبات جهانی سایه افکنده بود، نیازمند ابزاری است که نه تنها جبر ساختاری رقابت قدرت های بزرگ را درک کند، بلکه قابلیت تبیین عدم انسجام و ناهماهنگی های سطح ملی را نیز داشته باشد.

بر این اساس، چارچوب رئالیسم نئوکلاسیکال به عنوان مناسب ترین نظریه تحلیلی انتخاب می گردد.

این پارادایم، در حالی که بر فشار سیستمی آنارشی و لزوم موازنه قوا تأکید دارد، اذعان می کند که چگونگی پاسخ دهی یک دولت به این فشارها، تابعی از پالایشگرهای سطح واحد (Unit-Level Filte