خشونت علیه روحانیت، نشانه شکاف اجتماعی یا فریاد خاموش؟

مردم اگر احساس کنند روحانیت دردشان را می فهمد و در کنارشان می ایستد، دوباره به او اعتماد خواهند کرد، اما اگر تصور کنند او تنها از موضع و جانب قدرت سخن می گوید و ناکارآمدی ها را توجیه می کند، - خشونت علیه روحانیت، نشانه شکاف اجتماعی یا فریاد خاموش؟ مردم اگر احساس کنند روحانیت دردشان را می فهمد و در کنارشان می ایستد، دوباره به او اعتماد خواهند کرد، اما اگر تصور کنند او تنها از موضع و جانب قدرت سخن می گوید و ناکارآمدی ها را توجیه می کند، حتی سخنان دینی اش نیز پژواکی در دل جامعه نخواهد داشت.

عصر ایران؛  قادر باستانی تبریزی - چندی پیش، حمله خونین به روحانی دیگری در امام زاده یحیی در جنوب پایتخت، برصفحه اخبار نشست.

این حوادث فقط دو نقطه از یک منحنی نگران کننده اند که به آرامی روحانیت را از جایگاه تاریخی و نمادین خود به موقعیتی آسیب پذیر رانده است.

چرا جامعه ای که زمانی روحانیت در آن نماد عدالت، مشروعیت، احترام و اعتماد بود، امروز با پدیده آسیب، تمسخر و حتی خشونت فیزیکی مواجه است؟ این دگرگونی از کجا آغاز شد و چگونه می توان زنجیره زوال اعتماد و اطمینان را از نو پیوند زد؟ سال هاست که فشار اجتماعی بر قشر روحانی افزایش یافته و این فشار از سوی جامعه ای است که روزگاری روحانیت را پناه و صدای خود می دانست، اما امروز او را مسبب ناملایما�