یک رنگ داشت

حجت الاسلام والمسلمین جماعتی رحمه الله علیه، نه فقط برای بیت و همراهان امام که برای همه دوستانش «یک رفیق» بود.

نه از آن رفیق هایی که فصلی اند، - متین، آرام و خندان بود.

یک جفت چشم بانگاهی ساده داشت که با مهربانی بهت خیره می شد و برق چشمانش به تو آرامش می داد.

یک رنگ بود و یک رنگی را دوست می داشت.

درست همان روز قبل از مصاحبه، که این عکس را در جماران و دفتر امام می گرفتم، یک رنگی و صداقت دوست دیرینش سید احمد خمینی را پیش کشید و گفت: حاج احمدآقا همیشه می فرمود: یک رنگ باشید که فرش از هزار رنگی زیر پاست .

از عشقش به امام خمینی گفت که مثل نقاشی، رنگ های متنوع و زیبایی دارد با این تفاوت که نقاشی را می توان پاک کرد اما عشق را هرگز.

! قسمتی از داستان زندگی ام را از مرحوم آیت الله بجنوردی شنیده بود به همین خاطر می گفت: به زندگی امام و یاران امام در دوران سخت نهضت فکر کن! تا بوده همین بوده، نباید دلسرد و ناامید شد، جا زد و کنار کشید! باید قوی بود و از سخت ترین ضربه ها پله ساخت و بالاتر و بالاتر رفت! می گفت: باید مثل حاج آقا (سید حسن خمینی) روی تمام بی مهری ها چشم بست و از بی انصافی ها درس انصاف گرفت.

آری، حجت الاسلام والمسلمین جماعتی رحمه الله علیه، نه فقط برای بیت و همراهان امام که برای همه دوستانش یک رفیق بود.