فرشاد مومنی: اساس بانکداری خصوصی در ایران بر محور منافع روس و انگلیس گذاشته شد/ بانکداری خصوصی در ایران برای تشویق واردات و رباخواری بنا شده است/ بخش مهمی از وام بانک های خصوصی در سال 1401با دوره بازپرداخت 50ساله و نرخ سود صفر بوده است

در ایران یک سلسله قفل های تاریخی وجود دارد که تا زمانی که این قفل های تاریخی شناسایی نشده اند و برای برطرف کردن آنها چاره جویی نشده، فعالیت بانک های خصوصی در ایران باید یک سم مهلک در نظر گرفته شود.

- گروه اقتصادی: فرشاد مومنی ضمن بازخوانی دو سند کم نظیر از اواخر دوره قاجار، نامه حاج امین الضرب به ناصرالدین شاه و گزارش سید جمال الدین اسدآبادی درباره ماهیت بانکداران خارجی، توضیح داد که ریشه های بانکداری خصوصی در ایران از ابتدا با سه مولفه خطرناک شکل گرفته است: پیوند با منافع بیگانه، رباخواری پنهان و بی قانونی نهادی.

همین سه مولفه در طول دو قرن، در قالبی جدید اما با ماهیتی ثابت، بازتولید شده و امروز در شبکه بانک های خصوصی به اوج رسیده است؛ جایی که نظام بانکی به جای پشتیبانی از تولید و توسعه، به موتور سوداگرانه ای تبدیل شده که سرمایه را از فعالیت مولد دور می کند، ریسک را بر دوش جامعه می گذارد و دسترسی مردم به منابع مالی را دشوارتر از همیشه ساخته است.

مومنی با اشاره به پژوهش های داخلی و جهانی، هفت قفل ساختاری بانک های خصوصی را کانون های ضدتوسعه نامید و هشدار داد که تا زمانی که این قفل ها گشوده نشوند، هر طرح اصلاحی، از تیک اور حکومتی تا انحلال صوری، سرانجام دوباره به بازتولید همان بحران های امروز منجر خواهد شد.