عشق نمی میرد، پوست می اندازد: داستان تحول یک احساس ابدی

فقدان، تلخ ترین شکلِ غیاب است و اغلب گمان می کنیم که با رفتنِ آنکه دوستش می داشتیم، تمامِ عشق نیز رخت برمی بندد و جای خالی اش سرد می شود.

- چرا جای خالی یک رفتن، به محکم ترین ستون خاطرات ما تبدیل می شود؟ عشق نمی میرد، پوست می اندازد: داستان تحول یک احساس ابدی فقدان، تلخ ترین شکلِ غیاب است و اغلب گمان می کنیم که با رفتنِ آنکه دوستش می داشتیم، تمامِ عشق نیز رخت برمی بندد و جای خالی اش سرد می شود.

اما حقیقت آن است که زخمِ نبودن، گاهی تبدیل به گهواره ای می شود که عشقِ دگرگون شده را در خود نگه می دارد؛ پرسش اینجاست که دقیقاً چه نیرویی، این عشقِ خفته را در عمق قلب ما ساکن نگه می دارد؟ عصر ایران/ سواد زندگی؛ مریم طرزی- زمانی که کسی را از دست می دهید، احساساتتان نسبت به او شدت می گیرند.

اما با گذر زمان، این احساسات ممکن است تغییر کنند، رشد یابند و شکلی تازه پیدا کنند؛ حقیقت آن است که عشق نمی میرد، بلکه تغییر می کند.

از دست دادن کسی که نور و گرما به زندگی مان می آورد، آغاز راهی دردناک است.

خلأیی که درونمان شکل می گیرد، و به تدریج ما را از هم می پاشاند؛ زیرا چیزی عمیق از وجودمان کنده شده است.

وقتی پیوندی باقی مانده اما رشته اش بریده شده، طبیعی است که زندگی ناگهان خاکستری تر، سردتر و تاریک تر به نظر برسد.