جنبش خشونت گرایی که به آیین صلح و دوستی تبدیل شد!/شوقی افندی تاریخ را غرب پسند نوشت

شوقی افندی، نوه عبدالبهاء، نقطه عطف مهمی در تاریخ نگاری بهایی بود.

او تاریخ بابیت و بهاییت را بازسازی کرد و میان آن دو یک خط تداوم مصنوعی ترسیم نمود.

- به گزارش خبرنگار فرهنگی تابناک، بهاییت یک جنبش کوچک و خشونت گرا در ایران قرن نوزدهم است که به تدریج خود را به عنوان آیینی با پیام صلح و وحدت معرفی کرد.

از تابستان 1404 تا امروز، این مقالات و نوشته ها را حوزه مطالعه بابیت و بهاییت منتشر کرده ایم؛ * اواسط قرن سیزده هجری (اواسط قرن 19 میلادی) جوان تاجرپیشه ای بنام علی محمد شیرازی، دانش آموخته مدرسه شیخیه ، با تفکرات انحرافی و سوءاستفاده از احساسات مردم وشرایط بحرانی و یاس آلود کشور، ادعای بابیت (نیابت خاصه امام زمان، حجت ابن الحسن العسکری عج) نمود.

بیشترین مخالفت ها با او از سوی علما و مراجع دینی و نیز رهبران شیخی صورت گرفت و او را فردی کج فکر و منحرف معرفی کردند.

با این حال، تعدادی از طلاب نوپا و کم سواد شیخی، و گروهی از مردم ساده دل و عوام ،که اکثرا او را ندیده بودند واز عقاید و افکار او اطلاع درست و دقیقی نداشتند؛ عموما با الهام از اندیشه های شیعی و با عشق یاری رساندن به امام زمان، از او طرفداری کردند.

بابیان با اتکاء به برخی افکارونوشته های باب، ولی با تصمیم خود، مبادرت به برخی اقدامات خشن و تروریستی در گوشه و کنار، و حتی مرکز