وقتی اولویت های محیط زیستی، به ضدآفتاب ختم می شود!

هشتم ماه مهر 1404 یعنی آلوده ترین مهر در ده سال اخیر ، گزارشی 20 صفحه ای از شرکت کنترل کیفیت هوا با “عنوان بررسی وضعیت اشعه فرابنفش خورشیدی در تهران” منتشر شد.

گزارشی که به گفته مدیرعامل آن با هدف ارتقای آگاهی عمومی درباره اثرات اشعه UV خورشید تنظیم شده است.

اما مرور محتوای این گزارش برایم جالب بود.

دقیقا نصف آن به مفاهیم پایه و مقایسه وضعیت تابش خورشید در کشورهای مختلف جهان اختصاص یافته بود و بخش انتهایی هم به توصیه هایی از جنس “کرم ضدآفتاب بزنید”، “کلاه بپوشید” و “در ساعات اوج تابش بیرون نروید”محدود می شد.

این جا پرسشی جدی شکل می گیرد: آیا چنین گزارش هایی واقعاً در مأموریت نهادی با عنوان شرکت کنترل کیفیت هوا می گنجند؟ تهران و کلان شهرهای کشور درگیر بحرانی واقعی به نام آلودگی هوا، ذرات معلق ، اکسیدهای نیتروژن و… هستند.

مسائلی که مستقیماً با سیاست های سوخت، حمل ونقل و صنعت و… ارتباط دارند.

آیا در چنین شرایطی، تمرکز یک نهاد تخصصی بر موضوعی چون اشعه فرابنفش که کنترل آن در حوزه هیچ نهاد داخلی نیست بیشتر به غفلت از اولویت های اصلی زیست محیطی پایتخت شباهت ندارد؟ نهادهای علمی باید فراتر از توصیه های عمومی حرکت کنند و به *مطالبه گری* از ارکان تصمیم گیر حاکمیت در حوزه آلودگی هوا بپردازند نه اینکه د�