در سوگِ «شاه ماهی طلایی» و حسرتِ نبودِ بزرگان

ابراهیم آشتیانی، نامی است که با شنیدنش، تصویر یک مدافع راست مقتدر و باهوش در ذهن فوتبال دوستان قدیمی تر ایرانی نقش می بندد؛ بازیکنی فراتر از زمان خود که سبک بازی هجومی اش، - هشت سال از خاموشی ستاره سرخ گذشت در سوگِ شاه ماهی طلایی و حسرتِ نبودِ بزرگان ابراهیم آشتیانی، نامی است که با شنیدنش، تصویر یک مدافع راست مقتدر و باهوش در ذهن فوتبال دوستان قدیمی تر ایرانی نقش می بندد؛ بازیکنی فراتر از زمان خود که سبک بازی هجومی اش، او را به شاه ماهی طلایی فوتبال ایران ملقب ساخت.

به گزارش ایسنا، دوم آبان 1396 روز تلخی برای فوتبال ایران و باشگاه پرسپولیس بود؛ روزی که یکی از بزرگترین ستاره های فوتبال ایران خاموش شد.

آشتیانی فقط یک فوتبالیست نبود؛ او نمونه ای تمام عیار از نسل طلایی بود که هوش، تحصیلات و تعهد را در کنار استعداد ذاتی قرار داد.

پیراهن پرسپولیس را سال ها بر تن کرد و با عشق به میدان رفت اما درخشش او تنها به مستطیل سبز باشگاهی محدود نماند.

در رده ملی، حضور او در خط دفاعی تیم ملی ایران، افتخاراتی همچون دو قهرمانی جام ملت های آسیا (1968 و 1972) و صعود به المپیک مونیخ 1972 را به ارمغان آورد.

نقطه ی اوج کارنامه اش، کسب عنوان بهترین بازیکن جام ملت های آسیا در سال 1972 بود که او را در قله فوتبال قاره کهن نشاند.