عکس: هودی خوانی زنان ترکمن به یاد صابر کاظمی

باد گرم می وزید، خاک نرم بود، و صدای «هودی هودی» از دور می آمد.

زن ها آمده بودند؛ بی شتاب، بی کلام، با روسری هایی که رنگشان دیگر نمی درخشید.

- باد گرم می وزید، خاک نرم بود، و صدای هودی هودی از دور می آمد.

زن ها آمده بودند؛ بی شتاب، بی کلام، با روسری هایی که رنگشان دیگر نمی درخشید.

کسی چیزی نمی گفت، اما همه می دانستند چرا.

مادر، ایستاده بود، دست بر سینه، چشم به جایی که دیگر نبود.

صابر، همان پسر قدبلند، همان که پرش هایش را دیده بودند، حالا در دل خاک بود.

هودی ها پیچیدند، اشک ها ریختند، دعا ها آرام گرفتند بر جان بی جان صابر.

هیچ کس نفهمید چه شد.

فقط صدا ماند.

صدا، و رویایی که ناتمام ماند.

ورزش ایران در بهت و اندوهی عمیق فرو رفته است.

صابر کاظمی پس از چند روز مبارزه با عارضه شدید مغزی، دار فانی را وداع گفت؛ خبری که نه فقط جامعه ورزش، بلکه میلیون ها ایرانی را در شوک فرو برد.

صابر کاظمی در 3 دی ماه سال 1377 در شهرستان آق قلا گلستان متولد شد.

او از همان کودکی بلندتر از هم سالانش بود؛ همین بلندای قامت او، نخستین بهانه برای ورودش به دنیای والیبال شد.

کاظمی با قد نزدیک به 2 متر و 5 سانتی متر به عنوان پشت خط زن در والیبال به میدان می رفت.

در روز پانزدهم آبان ماه 1404، افسانه صابر کاظمی، در میان اشک ها و دعا های مردم قانقرمه، به پایان رسید.