«مذاکرهِ غیر مستقیمِ مسلح» با آمریکا!

دیروز سعید خطیب زاده، معاون وزیر خارجه و رییس مرکز مطالعات بین المللی، در حاشیه کنفرانس بین المللی حقوق بین الملل تحت تهاجم: تجاوز و دفاع در تهران گفته است اگر مذاکره ای با ایالات متحده صورت گیرد، حتماً یک مذاکره مسلح خواهد بود.

او در توضیح این اصطلاح گفته است: مذاکره مسلح، مذاکره ای است که در آن نه تنها هیچ اعتمادی به طرف مقابل نداریم، بلکه آماده ایم در برابر فریب های احتمالی او اقدامات مؤثر انجام دهیم.

نگارنده از درک معنای این اصطلاح تازه و تعریفی که برای آن ارائه شده عاجز است.

غالبا مفروض چنین اصطلاحی وجود نوعی دیگر از مذاکره به نام مذاکره غیرمسلح است و با آن تعریف آیا چنین مذاکره ای به معنای وجود نوعی اعتماد به طرف مقابل و نداشتن آمادگی در برابر فریب اوست؟ و آیا مذاکره ایران و دولت ترامپ از این جنس بوده است؟ واقعیت این است که ما ایرانی ها در خلق واژگان و ترکیب های جدید مهارت ویژه ای داریم؛ واژگانی که خود بستری برای اختلاف نظر است و اغلب سال ها وقت صرف تفسیر و جدال درباره آنها می شود.

نمونه اش ترکیب میدان و دیپلماسی است.

در هیچ کشور دیگری چنین ترکیب و تفکیکی وجود ندارد.

برای نمونه، ایالات متحده آمریکا که بیشترین حضور نظامی را در خارج از مرز های خود دارد، چنین اصطلاح، بحث و مناقشه ای تحت عنوان میدان و دیپلماسی ندارد.