راه سوم در شرم الشیخ؛ هنوز باید از فرصت استفاده کرد

اگر تفکر دیجیتالی را به تفکر آنالوگ برگردانیم می توانیم به جز صفر و صد عددهای دیگری هم پیدا کرد.

میان تسلیم و پرهیز راه سومی هم هست و آن مبارزه فعال با استعمار جدید غرب است.

- تصمیم دولت ایران برای رد دعوت دولت مصر به اجلاس شرم الشیخ در هر دو سطح رییس جمهور و وزیر امور خارجه گرچه اصولگرایانه می نماید اما دولت را در برابر پرسش های جدی قرار می دهد: یکم.

استدلال دولت این است که نمی تواند با مهاجمان دور یک میز بنشیند.

پس چرا در نیویورک به روایت سخنگوی دولت منتظر استیو ویتکاف بودند؟ و از او گله می کنند که سر قرار نیامده است؟ دوم.

فرض بر این قرار گرفته که متجاوز و قربانی نباید دور یک میز باشند.

با این منطق چرا جنبش حماس که قربانی مستقیم جنایت گای اسراییل با حمایت های آمریکا است به شرم الشیخ می رود؟ سوم.

جالب اینجاست که ایران از دیپلماسی حماس حمایت می کند و حتی در این رد دعوت مصر باز هم از روند صلح با حماس حمایت کرده است که اقدامی درست است.

یعنی هزینه را می دهیم اما فایده نمی بریم! چهارم.

اگر در شرم الشیخ - در هر سطحی- حضور می یافتیم می توانستیم با صدای بلند به آمریکا و اسراییل اعتراض کنیم، بدون آنکه به عنوان مخل صلح شناخته شویم.