آیا خوردن پنیر واقعاً باعث کندذهنی می شود؟ بررسی یک باور رایج درباره کلسیم و فسفر مغز

پنیر در بسیاری از فرهنگ ها به عنوان «غذای مغز» شناخته می شد.

امروزه نیز پژوهش های تغذیه ای آن را منبعی سرشار از پروتیین، ویتامین های گروه B و مواد معدنی معرفی می کنند.

- آیا خوردن پنیر واقعاً باعث کندذهنی می شود؟ بررسی یک باور رایج درباره کلسیم و فسفر مغز پنیر در بسیاری از فرهنگ ها به عنوان غذای مغز شناخته می شد.

امروزه نیز پژوهش های تغذیه ای آن را منبعی سرشار از پروتیین، ویتامین های گروه B و مواد معدنی معرفی می کنند.

پس چطور از یک خوراکی مغذی چنین اتهامی ساخته شد؟ این مقاله به بررسی ریشه های این باور، تحلیل علمی رابطه کلسیم و فسفر، و واقعیت تأثیر پنیر بر عملکرد مغز می پردازد.

در یک مهمانی خانوادگی صبحگاهی، سفره ای ساده اما باصفا پهن شده است.

نان تازه، چای خوش عطر و بشقابی از پنیر سفید کنار گردو و سبزی.

در همان لحظه که دست تان به سوی پنیر می رود، شاید یکی از اطرافیان هشدار دهد: زیاد پنیر نخور، کندذهن می شی! این جمله سال هاست در فرهنگ شفاهی ما تکرار می شود.

از دیدی بسیاری از مردم، پنیر نه فقط یک خوراکی روزمره، بلکه عنصری پرحاشیه در رابطه با مغز و حافظه بوده است.

به گزارش یک پزشک، باور عمومی بر این است که کلسیم (Calcium) فراوان موجود در پنیر، با فسفر (Phosphorus) مغز واکنش می دهد و نتیجه آن چیزی جز کاهش هوشیاری و افت تمرکز نخواهد بود.