لحظه ی تولد یک تصمیم بزرگ

محمدرضا تاجیک، استاد علوم سیاسی و عضو هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی طی یادداشتی برای جماران نوشت: یک به راستی، میان شکل گیری سیاست ها و اجرای آن ها چه می گذرد؟ قرار می گیرد.

بی تردید، در جغرافیای میان این دو، غوغایی برپاست: غوغای تولد یک تصمیم.

تصمیم، یک فرآیند پیچیده است که در گذر آن، انتخاب صورت می گیرد یا یک انتخاب مرجح برگزیده می شود.

از این منظر، تصمیم، شامل یک نقطه یا مجموعه ای از نقاط در زمان و مکان است که سیاستگذاران به تخصیص ارزش ها می پردارند.

تصمیم، از چنان جایگاه رفیعی در سیاست برخوردار است که فرزانگانی هم چون دریدا، سیاست را اساسا تصمیم در شرایط فقدان تصمیم، یا تصمیم در ساحتی تصمیم ناپذیر تعریف می کنند.

با این بیان، عرصه ی سیاست، از یک سو، عرصه ی مصاف میان تصمیم و تصمیم ناپذیر است، و از سوی دیگر، عرصه ی رقابت و چالش هژمونیک میان شمار بسیاری از تصمیم ها است.

از این رو، لحظه ی تصمیم، فی نفسه، همواره لحظه ی محدود و متناهی اضطرار و تعجیل، و نیز، لحظه ی حساس و تعیین کننده ی تشخیص و ترجیح و تدبیر است.

افرون بر این، تصمیم لحظه ی تولد سوژه (در این جا، انسان سیاسی آگاه و مسئول) هم هست: انسان یا فاعل شناسایی که به واسطه ی خرد خود، هر تصمیم را به مثابه ی یک ارزش به جامعه هدیه می دهد.