دو لبه قیچی ؛ افراط روحانی و جلیلی چه بر سر ایران آورد؟

دهه 90 برای ایرانیان دهه امیدهای بربادرفته و فشارهای طاقت فرسا بود.

روحانی و جلیلی هر دو با دو نگاه افراطی متفاوت، همانند دو لبه قیچی عمل کردند؛ - به گزارش تابناک، سیاست خارجی ایران در دهه 90 میان دو نگاه افراطی گرفتار شد؛ حسن روحانی که با خوش بینی شدید به غرب همه تخم مرغ ها را در سبد برجام گذاشت و سعید جلیلی که اساساً به هرگونه توافق بی اعتماد بود و مسیر تقابل را انتخاب کرد.

این دو رویکرد، هرچند در ظاهر در تقابل با هم بودند، اما در عمل همانند دو لبه یک قیچی عمل کردند و نتیجه آن برای مردم چیزی جز هزینه های سنگین نبود.

روحانی و امید بیش از حد به برجام روحانی در سال 1392 با وعده گشایش اقتصادی از طریق رفع تحریم ها به قدرت رسید.

مذاکرات هسته ای در نهایت به برجام (تیر 1394) انجامید.

در کوتاه مدت، گشایش هایی ایجاد شد: صادرات نفت ایران از حدود یک میلیون بشکه در روز در سال 1392 به بیش از دو میلیون بشکه در سال 1395 رسید و رشد اقتصادی همان سال به حدود 12.

5 درصد جهش کرد.

اما دولت تقریباً همه برنامه های اقتصادی خود را به موفقیت برجام گره زد.

با خروج آمریکا از توافق در اردیبهشت 1397، همه دستاوردها دود شد: تورم سه رقمی در کالاهای اساسی، سقوط ارزش ریال ( افزایش قیمت دلار از 3,500 تومان در سال 1392 به بالای 30,000 تومان در 1399) و بازگشت تحریم های بانکی و نفتی.