ترس پزشکیان از چه کسانی است؟!

وقتی دکتر مسعود پزشکیان گفت «من از دشمن خارجی نمی ترسم، آن را می توان شناخت و مهار کرد؛ از اختلاف داخلی می ترسم»، درواقع پرده از یکی از عمیق ترین زخم های سیاست ایرانی برداشت؛ - به گزارش تابناک به نقل از روزنامه شرق؛ سخن او نشان می دهد مسئله اصلی کشور دیگر بیرونی نیست؛ در چگونگی توزیع و تمرکز قدرت نهفته است.

پرسش اینجاست: این اختلاف داخلی که رییس جمهور از آن بیم دارد، از جامعه برمی خیزد یا از ساختار مدیریتی که بیش از حد در دستان اقلیتی محدود متمرکز شده است؟ در ادبیات سیاست گذاری، تهدید خارجی معمولا با ابزارهای بازدارندگی یا دیپلماسی مهار می شود، اما تهدید درونی از نوع شکاف ، پیچیده تر است؛ زیرا عاملانش همان کسانی هستند که باید حلش کنند.

تمرکز تصمیم در حلقه ای محدود، نه فقط بازخورد اجتماعی را قطع می کند، بلکه هر اصلاحی را نیز معکوس می کند.

از این منظر، اختلاف در ایران صرفا مسئله اخلاقی نیست؛ مسئله ای نهادی و ساختاری است که ریشه در برخی نابرابری ها دارد.

جامعه چندصدا، سیاست تک صدا در ذات خود، جامعه ایرانی چندصداست.

این تنوع، اگر در سازوکار قدرت بازتاب یابد، به سرمایه اجتماعی بدل می شود.

پزشکیان، برخاسته از حاشیه های همین جامعه است؛ کسی که درد دیگری بودن را چشیده و به همین دلیل از اختلاف می ترسد.