آقای معاون، معنای «بهداشت دهان» و «سلامت روان» را هم فهمیدیم!

عجیب است این تقارن اقای رییسی؛ اظهارات تند و تیز شما در برابر یک خبرنگار، آن هم درست در نشست هفته «سلامت روان» و پویش «سلامت دهان».

- آقای علیرضا رییسی، معاون محترم وزیر بهداشت؛ یک بانوی خبرنگار را به جرم پرسیدن، به الف بچه بودن متهم کردی که حرف مفت می زند! - که من بابت تکرار این بیان شما در این نوشته، از همان خبرنگار محترم و مخاطبان گرامی پوزش می خواهم- اما اساسا شما باید خبرداشته باشید؛ سالیان سال است ثابت شده که اندازه ی حرف آدمها، ربط چندانی به سن و سال و جایگاه و عنوان ندارد.

چه بسیار پیران خردمند که در پوست کودکانی خردسال سخن گفته اند و چه ابن سیناهایی در روزگار کودکی، علمای زمانه اشان را به چالش کشیده اند.

امروز اما گویی گمان می بریم که فرهیختگی و خردمندی، تنها در پشت میزهای مدیریت و زیر نور چلچراغهای سالن های کنگره جای می گیرد.

غافل از آنکه ژرفای اندیشه را نه در مدارک دانشگاهی و انواع تخصصها که در عمق نگاه می توان جست.

میز و صندلی اگر قرار بود چیزی از فرهیختگی و شعور داشته باشد یا بیافرینند، خودشان را زیردست و پای این و آن نمی انداختند که.

حتی سواد و تخصص - آن کاغذهای مهر و موم شده - دیگر ضامن خردورزی نیستند.

چه بسیار متخصصانی که در بند عنوان و مقام، فراموش کرده اند که دانش واقعی، فروتنی می آورد نه تکبر.