آیا زندگی در دهه های میانی قرن بیستم بهتر از امروز بود؟

آیا آرامش گذشته حقیقتی تاریخی بود، یا فقط تصویری دلنشین در آینه ی حافظهٔ جمعی ما؟ - در خیابان های دههٔ 1960، زندگی ریتمی انسانی داشت.

مردم هنوز وقت داشتند تا در کافه ها بنشینند، روزنامه بخوانند، نامه بنویسند و در پیاده رو با آشنایی گفت وگو کنند.

رادیو صدای آشنا بود و تلویزیون تنها پنجرهٔ جهان.

در همان روزها، دانشمندان روی ماه قدم گذاشتند و نویسندگان با کلمات جهان را وسعت دادند.

آن دوران، نه به سادگی گذشتهٔ روستایی بود و نه به پیچیدگی عصر دیجیتال امروز؛ در نقطه ای میان امید و واقعیت قرار داشت.

به گزارش تابناک به نقل از یک پزشک؛ اما آیا واقعاً بهتر بود؟ در آن دوران جنگ سرد، تبعیض و آلودگی صنعتی هم وجود داشت.

با این حال، بسیاری احساس می کردند زندگی معنا و توازن بیشتری دارد.

امروز، ما به امکانات بی سابقه دست یافته ایم اما در میان داده ها، سرعت و اضطراب گم شده ایم.

حافظهٔ جمعی ما، دهه های میانی قرن بیستم را به شکلی بازسازی کرده است که گویی جهانی میان رؤیا و واقعیت بوده است.

پرسش اینجاست: آیا آن حس تعادل واقعاً وجود داشت، یا فقط محصول نوستالژی و میل به آرامش ازدست رفته است؟ 1.

حس تعادل در میانهٔ قرن بیستم در برابر اضطراب دائمی قرن بیست ویکم در دهه های 1960 و 1970، جهان در حال تجربه نوعی تعادل شکننده بود.