فروپاشی عشق در گرداب سادیسم،نگاهی به فیلم ماه تلخ

فیلم ماه تلخ (Bitter Moon, 1992)، ساخته رومن پولانسکی، یکی از جسورانه ترین آثار اوست که در ژانر درام مهیج، به کاوش عمیق در تاریکی های روابط انسانی و روان شناسی عشق بیمارگونه می پردازد.

- فیلم از دو خط روایی موازی بهره می برد: زمان حال، که نایجل و فیونا در سفر دریایی با اسکار و میمی آشنا می شوند، و فلش بک هایی که اسکار از رابطه پرشور و سپس ویرانگرش با میمی روایت می کند.

این ساختار با دیالوگ های تیز و تصاویر اغواگرانه، تماشاگر را هم جذب و هم معذب می کند.

پولانسکی از فضاسازی بسته کشتی به عنوان استعاره ای برای به دام افتادن شخصیت ها استفاده می کند و موسیقی ونجلیس با نت های سنگین و مرموز، حس اضطراب و پیش بینی فاجعه را تقویت می کند.

فیلم با جسارت به موضوعاتی، چون خیانت، سادیسم و وابستگی می پردازد و از کلیشه های رایج دوری می کند، هرچند برخی ممکن است پایان بیش ازحد تلخ یا صحنه های اروتیک را زیاده روی بدانند.

همچنین، شخصیت فیونا می توانست پررنگ تر باشد تا تعادل بهتری میان شخصیت ها ایجاد شود.

ماه تلخ تماشاگر را به چالش می کشد؛ هم عاطفی و هم اخلاقی.

با تحلیل روان شناختی دقیق شخصیت ها و روایتی جسورانه، پولانسکی آینه ای در برابر روابط انسانی می گیرد و نشان می دهد که عشق چگونه به نفرت و انتقام تبدیل می شود.