مهر پاییز روی مطالبه کارشناسان علوم آزمایشگاهی

در گوشه ای از نظام سلامت ایران، داستان جدالی خاموش، اما پرشور جریان دارد؛ جدالی برای رسیدن به مقصدی احتمالا امیدوار کننده.

داستان کارشناسان علوم آزمایشگاهی که سال هاست برای به رسمیت شناخته شدن حرفه شان می جنگند انگار دارد به فرجامی خوش منتهی می شود.

- به گزارش سرویس اجتماعی تابناک، کارشناسان علوم آزمایشگاهی، که تعدادشان به بیش از 50 هزار نفر می رسد، قلب تپنده تشخیص پزشکی اند.

در آزمایشگاه ها، زیر نور سفید فلورسنت ها، آنها نمونه ها را بررسی می کنند، بیماری ها را ردیابی می کنند و در بحران هایی مثل کرونا، بی صدا در خط مقدم سلامت ایستاده اند.

اما آنها معتقدند، از حقوق اولیه ای مثل پروانه اشتغال یا شماره نظام پزشکی محروم اند.

این محرومیت، نه تنها جایگاهشان را متزلزل کرده، بلکه در های آزمایشگاه ها را به روی افراد غیرمتخصص گشوده و سلامت مردم را به خطر انداخته است.

سال های دور از نظام ماجرا از سال ها پیش آغاز شد، اما در سال 1403 رنگ و بوی جدی تری گرفت.

زمستان آن سال، در اتاق های کمیسیون بهداشت مجلس، نمایندگان، کارشناسان و مقامات وزارت بهداشت دور هم جمع شدند.

نتیجه، مصوبه ای بود که قرار بود قفل این معما را بگشاید: کارشناسان علوم آزمایشگاهی باید به عنوان دارندگان پروانه اشتغال، بدون حق تأسیس آزمایشگاه، به سازمان نظام پزشکی معرفی �