نگاهی به فیلم توقیفی سال 69 مخملباف/اداهای روشنفکری و شعارهای جشنواره پسند درباره زنان

و باز نوبت سایه است که شعارهای خوش آب ورنگ و جشنواره خارجی پسند سر بدهد: «پس من شدم لاستیک زاپاس! تا وقتی ماشین خوب می ره، تو صندوق عقبم.

- به گزارش خبرنگار فرهنگی تابناک، درگذشت محمد کاسبی در روزهای اخیر، خیلی ها را به روزهای گذشته و حوزه هنری برد؛ زمانی که هنرمندانی مثل کاسبی، مجید مجیدی و محسن مخملباف در تقسیم بندی های فکری و سیاسی کنار هم قرار می گرفتند و هنوز مخملباف ساز جدایی نزده بود.

مخملباف، شب های زاینده رود را بعد از توبه نصوح ، دو چشم بی سو ، استعاذه ، بایکوت ، دستفروش ، بایسیکل ران و عروسی خوبان ساخت.

این فیلم ها از سال 61 تا 69 ساخته شدند و شب های زاینده رود به عنوان هشتمین فیلم این کارگردان، اثری 100 دقیقه ای بود که به خاطر سانسور، 37 دقیقه اش از نسخه اصلی خارج شده و تبدیل به یک فیلم 63 دقیقه ای شد.

از زمان ساختش تا سال 2016 هم پخش نشد تا آن که آن سال در جشنواره فیلم ونیز به نمایش درآمد.

بنا داریم به بهانه درگذشت محمد کاسبی، مروری بر این اثر کارنامه مخملباف داشته باشیم؛ کارگردانی که با کاسبی و بچه های حوزه هنری محشور بود و با وجود تندروی ها و تفاوت های منشی و رفتاری، روزی در گروه آن ها جا داشت.

روشنفکری، خودکشی، عشق و زن بودن ازجمله موضوعات محوری فیلم مورد اشاره هستند که ذهن مخملباف دهه شصت را به خود مشغول کرده بودند.