آینه کاری ایرانی؛ از کاخ ها و خانه های اشراف تا تابلوهای مدرن

​آینه کاری، هنری با ریشه های عمیق در معماری و تزیینات سنتی ایران، امروز فراتر از کاخ ها و حرم ها، وارد خانه ها و فضاهای مدرن شده و تابلوهای خلاقانه آن جلوه ای تازه به زندگی روزمره بخشیده است.

- به گزارش جماران؛ ​آینه کاری، هنری با ریشه های عمیق در معماری و تزیینات سنتی ایران، امروز فراتر از کاخ ها و حرم ها، وارد خانه ها و فضاهای مدرن شده و تابلوهای خلاقانه آن جلوه ای تازه به زندگی روزمره بخشیده است.

سمیه مروجی، هنرمند آینه کار، درباره تاریخچه این هنر به جماران گفت: استفاده از آینه به عنوان عنصر تزیینی، پیشینه ای بسیار کهن دارد.

حتی پیش از دوره هخامنشی، فلزات جلا داده می شدند تا همچون آینه بازتاب داشته باشند.

در دوره های ایلخانی و تیموری، آینه در معماری به کار می رفت، اما به شکل گسترده و با عنوان "آینه کاری" که امروز می شناسیم، رایج نبود.

نقطه آغاز شکوفایی این هنر را می توان دوره صفویه دانست؛ نمونه شاخص آن کاخ عالی قاپو در اصفهان است.

در دوره زندیه، آینه کاری متنوع تر شد، مانند کاخ کریمخانی، اما اوج این هنر بی تردید در دوره قاجار بود.

در این دوره، آثار ماندگاری مانند تالار آینه و شمس العماره در کاخ گلستان و همچنین تزیینات آینه ای حرم امام رضا (ع) خلق شد.