نگاهی به فیلم «جنگجوی صلح طلب», آشغال های مغزت رو بریز بیرون!

فیلم «جنگجوی صلح طلب» (با عنوان جایگزین «جنگجوی درون» در برخی منابع فارسی) یک درام انگیزشی-ورزشی با رگه هایی از عاشقانه و فلسفه است که بر اساس رمان نیمه خودزندگینامه ای «راه جنگجوی صلح طلب» نوشته ی دن میلمن ساخته شده است.

- 1.

ریتمی کند: برخی منتقدان معتقدند ریتم فیلم، به ویژه در نیمه ی اول، کند است و ممکن است برای مخاطبانی که به دنبال هیجان ورزشی هستند، خسته کننده باشد.

بااین حال، این کندی برای هضم مفاهیم فلسفی ضروری به نظر می رسد.

2.

ساده سازی مفاهیم پیچیده: برخی نقد ها فیلم را متهم به ساده سازی بیش ازحد فلسفه های شرقی کرده اند، که ممکن است برای مخاطبان آشنا با این مفاهیم سطحی به نظر برسد.

3.

عملکرد گیشه ای ضعیف: با وجود موفقیت در حوزه فیلم های مستقل، فیلم در گیشه چندان موفق نبود، که شاید به دلیل بازاریابی ضعیف یا تمرکز خاص آن بر مخاطبان علاقه مند به خودشناسی باشد.

فیلم تأکید دارد که تو ژیمناستیک تمرین می کنی، من همه چیز رو تمرین می کنم ، به این معنا که رشد واقعی نیازمند هماهنگی ذهن، بدن، و روح است.

- زندگی در لحظه: جمله ی هیچ وقت بهتری وجود نداره مخاطب را به زندگی در لحظه حال دعوت می کند.

- رهایی از ترس و غرور: دن از طریق سقراط می آموزد که خشم و رقابت های ناسالم ریشه در ترس دارند و رهایی از آنها به صلح درونی منجر می شود.