دزدی در روز روشن به معنای واقعی/ داستان سرقت از منزل خبرنگار تابناک +تصاویر

عروسی تمام شده بود و در مسیر خانه پیامک هایش را مرور می کرد که آخرین آن پیامک ارسالی از سوی پلیس و برای هفته نیروی انتظامی بود.

رسید خانه و در  آسانسور را که باز کرد، - در روزی که که نسیم خنک پاییزی، خیابان های شهرک مریم در فاز یک اندیشه را نوازش می کرد، و خبرنگار تابناک، با قلبی سبک از شادی عروسی که ساعاتی پیش در آن بود، همراه خانواده به خانه بازمی گشت.

خانه ای در شهرک مریم، که قرار بود پناهگاه امن او و عزیزانش باشد.

آن هم درست روزی بود که پیامک های اقتدار پلیس، در هفته ی نیروی انتظامی، بر صفحه ی گوشی ها نقش بسته بود و نوید امنیت و آرامش می داد.

اما آنچه در انتظارش بود، نه آن نوید که کابوسی تلخ بود.

وقتی در را گشود، انگار زمان از حرکت بازایستاد.

خانه، آن کاشانه ی گرم که روزگاری با خنده های فرزندانش و عطر غذای خانگی پر شده بود، حالا غارت شده و خالی، همچون پوسته ای بی روح پیش چشمانش ایستاده بود.

هر آنچه که زندگی را برایش معنا می داد، از اثاثیه ی ساده تا خاطرات نهفته در آنها، به یغما رفته بود.

دزدان، چون سایه های شب، اما در ظهرگاه آمده بودند و رفته، .

هر چه بود، از تار و پود زندگی، به یغما برده، و آنچه به جا مانده، زخمی، شکسته، بی جان، چون پیکری که روح از آن گریخته باشد.