بهترین بازیگر بدون سیمرغ

یوسف نقش یک نظامی قسم خورده به محمدرضا شاه را آنقدر خوب بازی می کرد که زود توانسته بود میان نیروها جای خودش را باز کند - جماران: نقش بازی کردن همیشه سخت است چه می خواهد جلوی دوربین باشد چه جلوی رییس و دیگران و چه اصلا مقابل مردمی که تو را نمی شناسند.

فرقی هم نمی کند حرفه ای باشی یا تازه کار.

حرفه ایها کمتر و تازه کارها بیشتر دچار اضطراب و آشفتگی می شوند.

حالا این نقش بازی کردن اگر بر سر مسائل عقیدتی و سیاسی آن هم در حکومتی غیر از آنچه که تو به آن باورمند هستی باشد کار را دو چندان سخت می کند.

و حالا یوسف کلاهدوز(1) قرار بود نقش بازی کند؛ نقشی که زندگی اش را وارد مسیر پرپیچ و خم خطرناکی کرده بود.

یوسف مذهبی بود و انقلابی اما ظاهرش چیز دیگری را نشان می داد.

ریش هایش را می زد و کراوات زده سر کار حاضر می شد.

لباس هایش بسیار شیک بود.

چشم ها نماز خواندنش را ندیده بودند و او همه رفتار و کارهایش با حساب و کتاب بود.

یوسف نقش یک نظامی قسم خورده به محمدرضا شاه را آنقدر خوب بازی می کرد که زود توانسته بود میان نیروها جای خودش را باز کند.

نظامی گری اش هم که نمره بیست داشت و از افسران کاربلد و ماهر زرهی بود و جمع بین رفتار و عملکرد نظامی اش، تیمسار را به این فکر انداخته بود تا از میان یوسف و همکارش او را برای راهی کردن به تهران انتخاب کند.