تأثیر تروماهای کودکی بر مغز بالغ؛ زخم هایی که در MRI هم دیده می شوند

تروماهای کودکی (childhood traumas) فقط در ذهن باقی نمی مانند؛ آنها در سلول های مغز، در سیناپس ها و مسیرهای عصبی، ردّی از خود می گذارند.

- تأثیر تروماهای کودکی بر مغز بالغ؛ زخم هایی که در MRI هم دیده می شوند تروماهای کودکی (childhood traumas) فقط در ذهن باقی نمی مانند؛ آنها در سلول های مغز، در سیناپس ها و مسیرهای عصبی، ردّی از خود می گذارند.

در یک آزمایش تصویربرداری مغزی، زنی سی ساله روی تخت MRI دراز کشیده است.

صدای دستگاه در فضا می پیچد و در همان لحظه، تصویری از مغزش روی صفحه ظاهر می شود.

در نگاه اول، همه چیز طبیعی به نظر می رسد، اما وقتی محققان داده ها را تحلیل می کنند، متوجه تفاوت هایی ظریف اما قابل توجه می شوند: بخش هایی از هیپوکامپ (hippocampus) کوچک تر از حد معمول اند و ارتباط میان قشر پیش پیشانی (prefrontal cortex) و آمیگدال (amygdala) ضعیف تر است.

او سال ها پیش قربانی خشونت خانوادگی بوده است.

به گزارش یک پزشک، تروماهای کودکی (childhood traumas) فقط در ذهن باقی نمی مانند؛ آنها در سلول های مغز، در سیناپس ها و مسیرهای عصبی، ردّی از خود می گذارند.

بسیاری از افرادی که در کودکی شاهد خشونت، بی توجهی یا ترس شدید بوده اند، در بزرگسالی نه تنها از نظر روانی بلکه در ساختار فیزیولوژیک مغز نیز تفاوت هایی دارند.