مهرگان و مستی شاهان؛ تنها روزی که پادشاهان هخامنشی باده می نوشیدند

«مهر» از واژه «میتره» یا «میثره» از ریشه «هندوایرانی» است.

در اوستا «میثره»، پهلوی (میتر)، میترا یکی از ایزدان ایران باستان شناخته می شود و امروزه در پارسی به نام مهر و میترا از آن نام برده می شود.

- مهرگان و مستی شاهان؛ تنها روزی که پادشاهان هخامنشی باده می نوشیدند مهر از واژه میتره یا میثره از ریشه هندوایرانی است.

در اوستا میثره ، پهلوی (میتر)، میترا یکی از ایزدان ایران باستان شناخته می شود و امروزه در پارسی به نام مهر و میترا از آن نام برده می شود.

دهخدا برای واژه مهر، معانی زیر را در کتابش آورده است: عشق، محبت، حب، دوستی، داد، عهد، پیمان؛ در فارسی پسین واژه مهر شکل متأخر واژه میترا است که به معنی خورشید است.

شانزدهمین روز از هر ماه نامش مهر روز است حالا مهر روز اگر در ماه مهر می رسید جشن مهرگان برپا می گشت.

در روز مهرگان، شاهان و خسروان ایران باستان تاجی بر سر می گذاشتند که به شکل آفتاب در میان چرخی گردون به آن منقوش بود.

به گزارش خبرآنلاین، علی نیکویی، دکتری پژوهش هنر و کارشناس ارشد تاریخ ایران باستان: اسطوره مهر از کهن ترین اساطیر ایران است؛ این باور بر بسیاری از آیین ها و ادیانِ بعد از خود تأثیر مستقیم نهاده که تألیفات بسیاری توسط محققان غربی و ایرانی درباره آن نوشته شده؛ تأثیر آن بر ادیان زرتشتی، مسیحیت، یهود و برخی �