قرارمان حصار نبود، اما ...

قرارمان حصار نبود؛ ولی اشکالی ندارد.

ما در برابر حصارها مقاومت می کنیم؛ اما یکی پیدا شود و با یک شاخص قابل استناد و علمی برای ما توضیح دهد که ایستادگی در برابر حصارها تا کی؟ بلاخره کی قرار هست ما هم یک کشوری عادی باشیم بدون حصارها ، - دیوارها و تحریم ها؟ عصر ایران؛ سجاد بهزادی  - سخنگوی دولت، بعد از اجرای اسنپ بک گفت هیچ حصاری توان ایستادن مقابل همبستگی مردم را ندارد.

البته خانم سخنگو درست می گوید.

وقتی همبستگی باشد نه تنها حصار بلکه هیچ نیروی ویرانگر دیگری هم نخواهد توانست یک جامعه هم بسته را باز کند و آن را از بین ببرد.

اما نویسنده در این یادداشت نظر خانم سخنگو را به چند نکته جلب می کند.

قرارمان حصار نبود.

قرار بود توان جامعه ایران به جای تحلیل رفتن در برابر حصارها، صرف توسعه و آبادانی این میهن شود.

حصارها را قرار بود دولت ها بردارند تا ملت ها با خیالی آسوده تر به توسعه کشور کمک کنند.

اگر حصارها بحران آفرین شوند،  به قول بوردیو درک جامعه از مشارکت عمومی به هم می ریزد و حس بی کفایتی و ازخودبیگانگی ایجاد می شود.

  قرارمان حصار نبود.

اگر چه ما در برابر حصار دشمن ایستاده ایم اما با حصار های غیر دشمن چه کنیم؟ چه عاملی امروز سبب شده است که  زندگی با حقوق زیر 50 میلیون تومان بدون یارانه و کالابرگ ممکن نباشد؟ آیا از این حصار سخت تر