حکایت ماشه و این روز ها

با هر تلاش و تدبیر، انتظار ها به سرآمد و سه کشور اروپایی با همداستای و البته راهبری ایالات متحده و بینیامین نتانیاهو، ماشه را گشودند تا تمام تفاهم و توافقات ذیل برنامه ی جامع اقدام مشترک (برجام) برباد برود و در شرایطی که هیچ چیز مثل ده سال قبل نیست به همان نقطه بازگردیم و بازی از سر.

البته هنوز ذائقه ها منتظرند تا اثرات واقعی خشاب این ماشه را بسنجند و ببینند کوه موش می زاید یا دشواری و درگیر های قابل توجه و تاملی برای کشور و زیست و زمانه ی مردمان معمولی جامعه آوار می کند.

درباره هیچکدام از گزینه های گفته با قطعیت نمی توان سخن گفت و هر چه هست انتظار است و انتظار، چه انتظار روانی تورمی و سیر بالارونده گرفتن قیمت ها و البته تضییغات و توجیهات تازه و دشوار و یا تنها بر کاغذ ماشه ای چکاندن و چیزی فراتر از تحریم های سنگین و شامل ایالات متحده در انبان نداشتن و تنها هیزم بر شعله ی مخاصمه ریختن؟ پرسش مهمی ست و، چون با زیست و زمانه ی مردمان و این ملک کهنسال میانه دارد نمی توان با پوزخند و بی اعتنایی یا همه چیزدانی نسخه تجویز نمود و تنها صبر و تردید می تواند پاسخی لغزنده بر این معنا باشد.

وزیر امورخارجه که محتملا روز های دشواری را می گذراند و از ملامت و ان قلت خودی و بیگانه می نوشد و شاید اقبال ناباور روز های تابستان 1403 را با روز های دشوا�