مطالب مرتبط:
سوخت رسان های آمریکا چرا به خلیج فارس آمدند؟ / هدف ایران است یا بگرام؟ / آیا دولت ترامپ برای یک جنگ جدید در منطقه آماده می شود؟
ترانه ای با طعم انتقام؛ آیا تیلور سویفت Charli را هدف گرفته؟
آموزش با طعم شیرین سرگرمی | نگاهی به برنامه تلویزیونی «دونقطه»
اثرات مکانیسم ماشه بر بازار مسکن/ برنامه دولت برای خنثی سازی اثرات
تحقق هدف برنامه هفتم در بخش ریلی 17 میلیارد دلار سرمایه گذاری می خواهد
5 + 1
یارانه ها
مسکن مهر
قیمت جهانی طلا
قیمت روز طلا و ارز
قیمت جهانی نفت
اخبار نرخ ارز
قیمت طلا
قیمت سکه
آب و هوا
بازار کار
افغانستان
تاجیکستان
استانها
ویدئو های ورزشی
طنز و کاریکاتور
بازار آتی سکه
شنبه، 12 مهر 1404 ساعت 18:152025-10-04سياسي

شفرونی در تضاد منتقد و مخاطب؛ آیا برنامه سازی با هدف «سرگرمی محض» ابتذال است؟


با آغاز پخش رئالیتی شو «شفرونی»، این برنامه با موجی از انتقادات رسانه ای مبنی بر «سبک» و «فاقد ارزش فرهنگی عمیق» بودن مواجه شده است.

- شفرونی در تضاد منتقد و مخاطب؛ آیا برنامه سازی با هدف سرگرمی محض ابتذال است؟ با آغاز پخش رئالیتی شو شفرونی ، این برنامه با موجی از انتقادات رسانه ای مبنی بر سبک و فاقد ارزش فرهنگی عمیق بودن مواجه شده است.

سوال اصلی و قبل از شروع هر نظر و نوشته ای این است؛ آیا ساخت برنامه یا رئالیتی شو با هدف سرگرمی اشکالی دارد؟ آیا برنامه هایی که با هدف -صرفاً- ایجاد لحظاتی شاد و مفرح است، مبتذل نامیده می شود؟ به گزارش عصرخبر ، به محض انتشار قسمت اول شفرونی، موجی از واکنش های منفی از سوی برخی رسانه ها و منتقدان شکل گرفت.

آن ها این برنامه را سبک ، ساده و فاقد ارزش های فرهنگی عمیق دانستند و حتی برچسب سنگین ابتذال را بر پیشانی آن زدند.

استدلال آن ها این است که تولید محتوا در بستر نمایش خانگی باید فراتر از صرفاً خنداندن و سرگرم کردن باشد و رسالت سنگین تری را بر دوش بکشد.

تناقض اصلی ماجرا دقیقاً در همین نقطه است: اختلاف بین دیدگاه منتقدان و استقبال عمومی مخاطبان.

در حالی که منتقدان از سبکی محتوا می گویند، طبق کامنت ها و بازخوردها، شفرونی از همان قسمت اول با استقبال نسبی از سوی مخاطبان مواجه شده است.


برچسب ها: برنامه - رئالیتی شو - برنامه سازی - فرهنگی - سرگرمی - انتقادات - منتقد
آخرین اخبار سرویس:

شفرونی در تضاد منتقد و مخاطب؛ آیا برنامه سازی با هدف «سرگرمی محض» ابتذال است؟

شفرونی در تضاد منتقد و مخاطب؛ آیا برنامه سازی با هدف «سرگرمی محض» ابتذال است؟