نقد فیلم «چشم های باز و بسته»: رقص امیال زیر نقاب هویت «چشم های باز و بسته»

Eyes Wide Shut, 1999)، آخرین اثر استنلی کوبریک، درامی روان شناختی و اروتیک است که با ظرافت به کاوش در هویت، لایه های پنهان شخصیت و تناقض میان ظاهر و باطن می پردازد.

- خیر، بلکه به دوگانگی ذاتی انسان اشاره دارد.

هم ویلیام (با ماجراجویی اش) و هم آلیس (با فانتزی جنسی اش) لایه هایی پنهان دارند که با نقش های اجتماعیشان (همسر و والد) در تضاد است.

این دوگانگی ریشه در تکامل دارد: حسادت جنسی ویلیام (ناشی از عدم اطمینان پدری) او را به سوی مراسم سوق می دهد، در حالی که حسادت عاطفی آلیس (ریشه دار در نیاز به حفظ پیوند برای بقای رابطه) او را وادار می کند با گذاشتن ماسک، ویلیام را به سوی تعهد بازگرداند.

این صحنه دعوتی است به کنار گذاشتن نقاب و پذیرش حقیقت برای بازسازی رابطه.

شکرگزاری: نجات از طریق گشودن چشم هافیلم با گفت وگوی نهایی ویلیام و آلیس به پایان می رسد، جایی که آنها تصمیم می گیرند با صداقت به یکدیگر نزدیک تر شوند.

این لحظه نوعی شکرگزاری است: شکرگزاری برای گشودن کامل چشم ها و نجات رابطه از ورطه پنهان کاری.

ویلیام از سفر تاریک خود در دنیای امیال بازمی گردد و آلیس، با افشای آگاهی اش، راه را برای صمیمیت واقعی باز می کند.