روایتی کوتاه از روز های تبعید پهلوی به جزیره موریس

در پی اشغال ایران، رضا شاه از سلطنت خلع و به جزیره موریس تبعید شد و سه سال پس از آن هم درگذشت.

- به گزارش خبرگزاری صدا و سیما ؛ آن فرمایش که هر مملکتی رژیمی دارد، رژیم ما یک نفره است به تمام معنی جلوه گر شد؛ عامه، مغلوب؛ مجلس، مرعوب؛ ناطقین ندای تثلیث در سرتاسر مملکت در انداختند: خدا، شاه و میهن.

دیانت که اساس اخلاق است از قلم افتاد، اوامر منسوخ ماند، نواهی رواج یافت، مشتریان فواحش میدان یافتند و مردانه تاختند ازجمله نویی ها، آتش زرتشت سر از کنار ورزشگاه درآورد، موج آزادی در استخر رامسر اوج گرفت .

مهرماه سال 1320، نقطه پایانی تحقیرآمیز بر فصل پادشاهی پهلوی اول بود.

کاروان سلطنتی او که روزی نماد قدرت و تجدد آمرانه به شمار می رفت، اکنون او را به سوی تبعیدگاهی دورافتاده در جزیره موریس می برد.

این سفر، نه عزیمت موکب سلطنتی یک پادشاه، بلکه نشانه ای آشکار از شکستی چند لایه بود که ریشه در تحولات جهانی آن روزها، تضاد های درونی و ناکارآمدی حکمرانی خود او داشت.

جملات آغازین این یادداشت نیز توصیفی از همین تضاد ها و چالش هایی است که مخبر السلطنه هدایت به عنوان یکی از دوستان دیرین او، بعد ها در کتاب خاطرات خود نگاشته است.

هر چند رضاخان با تکیه بر نیروی نظامی، پشتیبانی نسبی برخی روشن فکران و حمایت قدرت های خارجی به ویژه انگلیس، توانسته