ماجرای ورزشگاه تختی و مافیای چمن؛ سیستم یکپارچه علیه ثبات و کیفیت

ورزشگاه تختی تنها نمونه کوچکی از ناکارآمدی سیستمی به حساب می آید که در موضوع چمن ورزشگاه های فوتبال تبدیل به مافیایی گردن کلفت و پرنفوذ شده است.

- چمن ورزشگاه تختی به خوبی نشان داد سیستمی که پروژه های میلیاردی و چند ده میلیاردی می گیرد تا به وضعیت چمن ورزشگاه های فوتبال رسیدگی کند، در چه درجه ای از ناکارآمدی قرار دارد.

به گزارش سرویس ورزشی تابناک، فاجعه پشت فاجعه می آید.

ورزشگاه به ورزشگاه، داستان های تلخی رقم می خورد که البته شاید فقط بخش کوچکی از عمق بحران در ساختار فوتبال ایران باشد.

از آبروریزی های بین المللی گرفته تا حمله بی رحمانه به کیفیت فوتبال.

مربیانی که گاهی قربانی بی کیفیتی چمن ورزشگاه هایی می شوند که در پشت صحنه مافیایی در حال ارتزاق از آن است.

تلخی ماجرا اینجاست که این فجایع نه با اشتباه بلکه نشأت گرفته از برنامه ریزی سیستمی ناکارآمد است؛ سیستمی که پروژه های چند میلیاردی و چند ده میلیاردی را برای چند رأس همیشه حاضر تعریف می کند تا آنها بتوانند از پدیده ای به نام چمن هم که شاید ساده به نظر برسد، برای خود ثروت بسازند و از آن ارتزاق کنند.

سیستمی یکپارچه علیه ثبات و کیفیت که سود خود را از چمن بی کیفیتی کسب می کند که بین دو تا پنج سال به نابودی کشیده شود و دوباره نیاز به تعویض داشته باشد.