ساعت شلوغی مرگ؛ گزارش خواندنی از ایستگاه پایانی خودکشی های تهران!

ساعت 9 صبح روز یکشنبه 22 مهر 1394 یک پارچه سیاه به دیوار ساختمان ما نصب کردند.

«با نهایت تاسف و تاثر، درگذشت جوان ناکام، علیرضا را به خانواده محترم ایشان تسلیت می گوییم.

- پسر همسایه، با قرص برنج خودکشی کرده بود.

مادرش 6 ماه بعد برای مدیر ساختمان تعریف می کرد: به پای دکتر افتاده بودم.

التماسش می کردم بچه مو نجات بده.

دکتر دستای منو گرفته بود و فقط می گفت، مادرجان متاسفم.

مادر جان منو ببخش.

عقربه ساعت که خودش را کشید روی 8، چشم هایم را بستم.

از 8 شب تا 8 صبح، 33 نفر را آوردند اورژانس مسمومین بیمارستان لقمان.

26 نفرشان با قرص و سم خودکشی کرده بودند.

 * ساعت 20 و 30 دقیقه / زن 35 ساله / علت مراجعه: خودکشی با 45 قرص خواب آور: مرد، دستش را زیر بغل مجتبی عصا کرده بود و تن بیجان پسر 27 ساله را دنبال قدم هایش می کشید تا تخت وسط سالن اورژانس.

* چی خورده؟- قرص.

مجتبی را پهن کردند روی تخت.

پرستار، ضربان قلب و سطح اکسیژن و فشار خون را اندازه گرفت و پیراهن مجتبی را با قیچی پاره کرد.

زخم جوش خورده کهنه گوشت آورده، از مرکز قفسه سینه تا پایین ناف خط انداخته بود.

پشت و روی ساعد چپ، پر از رد نو و کهنه چاقو و تیغ کشی بود.

روی بازوی راست، جمله ای در وصف معشوق خالکوبی شده بود.