تماشاگر؛ قهرمان خاموش یا قربانی سینمای بی برنامه

تماشاگر در جامعه شناسی سینما فقط مصرف کننده نیست، بلکه بخش فعالی از زنجیره تولید فرهنگی است.

اگر تماشاگر آگاهانه به فیلم های جدی تر و خلاقانه تر روی آورد، - تماشاگر در جامعه شناسی سینما فقط مصرف کننده نیست، بلکه بخش فعالی از زنجیره تولید فرهنگی است.

اگر تماشاگر آگاهانه به فیلم های جدی تر و خلاقانه تر روی آورد، تولیدکنندگان نیز به همان سو کشیده می شوند.

 عصر ایران ؛ محسن سلیمانی فاخر - 21 شهریور، روز ملی سینما، بیش از آنکه روزی برای جشن و عکس یادگاری باشد، فرصتی است برای بازاندیشی در مسیری که سینمای ایران پیموده و افقی که می تواند ترسیم کند.

سینما در ایران نه تنها هنر هفتم، بلکه آینه ای اجتماعی است؛ رسانه ای که هم سرگرم می کند، هم روایتگر بحران ها و امیدهاست و هم زبان مشترک گروه های اجتماعی متکثر.

اگر بخواهیم این سینما از تکرار مکررات، از سایه سنگین سانسور، از بی توجهی به خواسته های آحاد مردم و از تسلط کمدی های بی هویت رها شود، باید به مثلثی بازگردیم که اساس حیات هر سینما را تشکیل می دهد: دولت، هنرمند و تماشاگر.

 ضلع اول: دولت؛ میان حمایت و مداخله         جامعه شناسی هنر به ما می آموزد که هیچ تولید فرهنگی در خلأ شکل نمی گیرد؛ همواره ساختار قدرت و نهادهای حاکم در آن نقش دارند.