با شهرام گودرزی چه باید کرد؟

با شهرام گودرزی، مجسمه ساز و هنرمندی که سالهاست مسیری متفاوتی را در پیش گرفته است، امروز چه باید کرد؟ - مگر نه این که در برابر طرحها و ایده های اهالی سیاست،  که عمدتا به واگراییها می انجامد، اتفاقا جامعه نیاز به محورهایی اساسی برای همگرایی دارد؟ به گزارش سرویس اجتماعی تابناک، در این روزگارِ که هر کس به سویی می دود و سایه ی تفرقه بر سرمان سنگینی می کند،  مردی از خاکِ طویدره در کلاردشت برمی خیزد، با دستانی که بوی چوب و زخمِ تیشه می دهد.

 شهرام گودرزی، این شاعرِ خاموشِ سنگ و چوب، کوروش را از دلِ تاریخ بیرون می کشد و تندیسش را نه برای خود، که برای ما، برای ایران می سازد.

اما ما، ملتی که عادت کرده ایم به شکستنِ آیینه های حقیقت، چرا به جای همراهی، خنجرِ طعنه به دست می گیریم و بر قلبش می زنیم؟   راهی که او می رود.

او که در کلبه ای کاهگلی، با جنونی عاشقانه، اسطوره های شاهنامه را زنده می کند، نه در پی نام است، نه نان.

گودرزی، با گام هایش به سوی پاسارگاد، راهی را می پیماید که جز عشق به وطن، هیچ در آن نیست.

پیاده روی اش، شعری است بی کلام، فریادی است از ژرفای تاریخ که می گوید: ایران هنوز زنده است! اما ما، به جای آنکه در این شعر هم صدا شویم، او را به پروژه بودن متهم می کنیم، به مزدوری ، به توهین .