چراغِ روشنِ خاموشی

گفتم پس چرا به بچه های ایران درس نمیدی؟ به بچه های امریکا درس میدی که چی؟ البته درس بده به هر زبانی که می توانی ولی چرا در ایران و به فارسی نه؟ اگر بخواهی من می روم رو می اندازم پیش آقای خامنه ای، - من برای خودم رو نینداخته ام برای تو و امثال تو می روم رومی اندازم.

عصر ایران؛ ابراهیم ایوبی -  4 شهریور 1404 که بشود درست سی و پنج سال از درگذشت مهدی اخوان ثالث می گذرد.

هر چه زمان پیش تر می رود، بیشتر ارزش کار و جایگاه شعر او در زبان فارسی روشن می شود.

به این مناسب چند تکه ی پراکنده از نوشته های دوستان او در یادنامه ها یا خاطرات را گرد آورده ایم: حالا او تجربه ای دارد که ما نداریم – تجربه مرگ.

اگر می توانست شعری درباره این تجربه برای ما بفرستد چه می گفت؟ رابطه بریده شده، و ما را به اندیشه های او دسترس نیست.

زمزمه ای که رندانه بگوید: نه، اینجا هم راستش چندان خبری احتمالا نیست، یا از آن خبرها، و از آن هرچه نگویم بهترها، و چه ها و چه ها- پاسخ او سکوت است.

و شاید این همان شعری است که او از این تجربه برای ما   می فرستد؛ پاسخ جاودانگی! (بهرام بیضایی/باغ بی برگی/ص.

178) در ساعت 22:30 روز چهارم شهریور 1369، مهدی اخوان ثالث (م.

امید) در بیمارستان مهر تهران چشم بر جهان بست.