فرهنگ اگزیستانسیالیستی و نسل زد؛ فرصت ها و تهدید ها

امروز در کوچه و کلاس، در اتاق نوجوانان و حتی پشت میز شام خانواده، زمزمه ای مشترک شنیده می شود: زمزمه ی پرسش.

نسلی برخاسته که در دل توفان فناوری، در میان امواج بحران های زیست محیطی، نابرابری ها و رسانه های بی پایان، با صدایی بلند می پرسد: من کیستم؟ چرا اینجایم؟ آینده ام چه معنایی دارد؟ این نسل، همچون مسافری است که در جاده ای مه آلود گام می زند؛ چراغی در دست دارد به نام پرسشگری، اما مقصدش در هاله ای از ابهام است.

اگزیستانسیالیسم همچون نسیمی از غرب، بر دل های آنان وزیده و طعم تلخ و شیرین آزادی و تنهایی را هم زمان چشانده است.

از دل این تأثیرات، پرسش های وجودی جوانه می زنند؛ پرسش هایی که ریشه در اضطراب و جست وجوی معنا دارند، پرسش هایی که مدام شنیده اییم، اما نمی دانیم از کجا می آید و پاسخ قانع کننده ای هم برای آن نداریم؛ 1- چرا باید این درس ها را بخوانم وقتی جهان در آتش بحران می سوزد؟2- تحصیل چه کمکی می کند تا خودم را پیدا کنم؟3- آیا آینده ای که برایش آماده می شوم واقعاً ارزشش را دارد؟4- چگونه می توانم مسیر یادگیری ام را خودم انتخاب کنم؟5- چرا باید از قوانین خشک و تحمیلی مدرسه پیروی کنم6- وقتی دنیا این همه مشکل دارد، تلاش من چه اثری دارد؟7- چرا باید همان راهی را بروم که خانواده ام می خواهند؟8- اگر هیچ کس مرا درک نمی کند، خودم چه کنم؟9- زند�