توزیع امر محسوس در عرصه ی جهانی

یک در نظم و نظام کنونی جهانی، امر محسوس به گونه ای توزیع شده است که صداهای مخالف را به پارازیت تبدیل می کند.

رانسیر، توزیع امر محسوس را چنین تعریف می کند: نظامی از امور محسوس که هم زمان وجود امر مشترک (امر کلی) و بخش بندی هایش را عیان می کند.

بخش بندی هایی که مکان ها و بخش های خود را تعریف می کنند.

از این منظر، نظم سیاسی مستقر در جهان امروز نیز، به وضعیتی طبیعی و از-پیش-موجود برای حکومت ها و مردمان تبدیل شده است.

این بستر از-پیش-موجود، به برخی اقتدار می بخشد و برخی دیگر را به زیر سلطه می کشاند، برخی را متمدن و صلح طلب تعریف می کند، و برخی دیگر را شرور و جنگ افروز ، خشونت برخی را ندیدنی، و خشونت برخی دیگر را دیدنی می گرداند، به برخی اقتدار سخن گفتن به جای، برای، و به زبان دیگران می بخشد، و برخی را از امکان سخن گفتن به جای خود، برای خود و به زبان خود، منع و محروم می کند، برخی جنگ ها را برای صلح، و برخی صلح ها را عین جنگ می نمایاند، و این وضعیت را طبیعی می سازد.

این بسترِ طبیعی پنداشته شده، جایگاهِ سخن گفتنِ خاصی برای بسیاری از جوامع، همچون زندانیانی که می توانند از غذای زندان به جای خود زندان سخن بگویند، فراهم و از این رهگذر صدای آنان را به پارازیت تبدیل می کند: پارازیتی که اعتراض را بیان می کند، ولی این دیگر صدایی نیست که نظم مستقر را