راز های مغز در لحظات شگفتی: وقتی طبیعت، هنر و مراقبه «ذهن» را بازتنظیم می کنند

آیا تا به حال لحظاتی را تجربه کرده اید که در آن، مرز میان خودتان و جهان اطراف محو شده باشد؟ مثلا در سکوت یک جنگل زیبا بعد از باران قدم زده باشید، - وقتی افراد به مناظر طبیعی مثل جنگل، آبشار یا ساحل نگاه می کردند، فعالیت نواحی مرتبط با استرس، هیجانات منفی و تصمیم گیری های اجرایی در مغز کاهش پیدا می کرد؛ در مقابل، فعالیت نواحی دیداری مغز افزایش می یافت.

    به عبارت دیگر، مغز در این حالت از وضعیت تحلیل و قضاوت خارج شده و وارد حالت دریافت و مشاهده می شود.

چیزی که تأیید کننده ی همان باور قدیمی است: آرامش در طبیعت به دست می آید .

  تصاویر هنریِ ساخته شده با هوش مصنوعی، بیشتر نواحی بینایی مغز را درگیر می کردند.

اما به نظر می رسد به لایه های عمیق تر حافظه و هویت وارد نمی شدند.

مغز این تصاویر را به عنوان پازل های بصری رمزگشایی می کرد: جذاب، اما سطحی.

  در مقابل، هنگام مراقبه و تصور حس اتصال به یک روح جهانی، فعالیت مغزی در نواحی مرتبط با ادراک، حس فیزیکی بدن و حافظه افزایش می یافت؛ انگار مغز تلاش می کرد احساس، خاطره و معنا را به هم گره بزند.

  در واقع این مطالعه نشان داد هنگامی که به یک چیز با ابهت یا حیرت آور نگاه می کنیم، مسیر های تازه ای در مغز مان فعال می شوند؛ مسیر هایی که معمولاً در حالت های روزمره فعال نیستند.